Jeg er av de mange som har blitt bitt av basillen med alle disse ordspillene. Det er vel nesten et år siden jeg begynte med wordfeud, og jeg er fortsatt like hekta. Ruzzle begynte jeg med for et par måneder siden, og er totalt avhengig! Det første jeg gjør når jeg står opp om morgenen er å gjøre et trekk, og det siste jeg gjør før jeg sovner om kvelden er selvfølgelig å spille litt på sengekanten. Mange mener at disse spillene kan være bra for barn, og at de gjennom slike spill kan lære seg rettskriving og utvikle ordforrådet. Etter at norsk språkråd har vært med i videreutviklingen av wordfeud tror jeg faktisk at dette kan være et bra spill for nettopp dette formålet. Er det mulig at elevene kan lære seg rettskriving uten at vi lærere skal gå rundt og rette på dem hele tiden?
Jeg er nok en sånn lærertype som mener det skal være litt mer lek og moro på skolen, og ikke bare timer som slavisk følger undervisningsplanen. Det finnes så mange andre læringsmetoder enn den tradisjonelle klasseromsundervisningen. Kan slike spill være noe å trekke inn i undervisningen? Kan man bruke bordspillet scrabble kanskje?
tirsdag 27. november 2012
Tips til eksamenslesinga
Det er kanskje i seinaste laget å komme med tips til eksamenslesinga no, sidan eksamen er i morgo, men men! Når eg les pensum så synes eg det er veldig motiverande å sette ein strek med ein markeringstusj over alle dei kapitlane eg har lese. Då kan eg sjå at eg faktsik har lest ganske så mykje, og dermed burde kunne ganske mykje og. Det hjelp i alle fall ein smule på eksamensnervane å vete at ein har lest alt det som det er streka på.
Dialogar om tekst
No har eg brukt dei siste timane på å lese i boka Dialogar om tekst av Håland og Lorentzen, og tenkjer at eg kanskje kan klare å hugse enno litt meir til eksamen dersom eg skriv litt om kva eg har lest.
Håland meiner at ein som lærar ikkje skal byrja ein dialog om ein elevs tekst med å kommentere det formelle feil-nivået. Dersom ein gjer det vil ein gå glipp av eit stort læringspotensiale som ligg i det å utvikle ein tekst på andre måtar enn berre det formelle. Ho kjem med mange gode døme på korleis ein som lærar kan hjelpe ein elev med å både komme i gong med og å vidareutvikle ein tekst. Det eg synes er det viktigaste når ein elev skal skrive ein tekst, er at han får oppleve skriveglede. Håland skriv om at elevane må få byggje si eigen skrivaridentitet, og at ein som lærar må vere varsam med kva ein kommenterer i ein elevtekst. Det vert ofte teken veldig personleg når ein får kritikk for tekstar ein sjølv har skreve, kanskje særskilt når det er ein elev som nestan aldri har skreve ein tekst før. Skrivaren skal føle at noken har trua på han som skrivar, og ikkje verte redd for å vise fram teksten sin til andre.
Eg har inntrykk av at mange lærara fokuserar for mykje på dei formelle skrive- og komposisjonsfeilane når dei skal "rette" elevtekstar. Eg har vor ein del vikar på småskuletrinnet, og har då fått beskjed om å rette ulike tekstar og prøvar der skrivefeil og skrivemåte ofte er i fokus. Eg føler at det er heilt feil av meg å rette på denne måten, og mange gonger endrar eg på måten eg fokuserer på teksten for at ikkje elevane skal verte heilt motlause. Når ein tekst skal byggjast opp på innleiing, midtdel og avslutning, vert det heilt feil for meg å rette skrivefeil, når eg ser at eleven er kjempegira på å få fortelje kva han har skreve om.
Nei, eg må seie meg veldig enig med Håland i det ho skriv om dialogen om tekst! Fokuser på skriveglede og vidareutvikling av tekstens innhold ved å snakke om teksten, ikke ved å føre inn mange røde strekar under feilskrevne ord.
Håland meiner at ein som lærar ikkje skal byrja ein dialog om ein elevs tekst med å kommentere det formelle feil-nivået. Dersom ein gjer det vil ein gå glipp av eit stort læringspotensiale som ligg i det å utvikle ein tekst på andre måtar enn berre det formelle. Ho kjem med mange gode døme på korleis ein som lærar kan hjelpe ein elev med å både komme i gong med og å vidareutvikle ein tekst. Det eg synes er det viktigaste når ein elev skal skrive ein tekst, er at han får oppleve skriveglede. Håland skriv om at elevane må få byggje si eigen skrivaridentitet, og at ein som lærar må vere varsam med kva ein kommenterer i ein elevtekst. Det vert ofte teken veldig personleg når ein får kritikk for tekstar ein sjølv har skreve, kanskje særskilt når det er ein elev som nestan aldri har skreve ein tekst før. Skrivaren skal føle at noken har trua på han som skrivar, og ikkje verte redd for å vise fram teksten sin til andre.
Eg har inntrykk av at mange lærara fokuserar for mykje på dei formelle skrive- og komposisjonsfeilane når dei skal "rette" elevtekstar. Eg har vor ein del vikar på småskuletrinnet, og har då fått beskjed om å rette ulike tekstar og prøvar der skrivefeil og skrivemåte ofte er i fokus. Eg føler at det er heilt feil av meg å rette på denne måten, og mange gonger endrar eg på måten eg fokuserer på teksten for at ikkje elevane skal verte heilt motlause. Når ein tekst skal byggjast opp på innleiing, midtdel og avslutning, vert det heilt feil for meg å rette skrivefeil, når eg ser at eleven er kjempegira på å få fortelje kva han har skreve om.
Nei, eg må seie meg veldig enig med Håland i det ho skriv om dialogen om tekst! Fokuser på skriveglede og vidareutvikling av tekstens innhold ved å snakke om teksten, ikke ved å føre inn mange røde strekar under feilskrevne ord.
tirsdag 20. november 2012
Eksamen og førjulstid
Ja, så satt vi her igjen da. Adventstiden nærmer seg, og eksamenslesingen pågår for fullt! For meg så hører eksamen og førjulstid sammen, og jeg kan nesten ikke se for meg en advent uten eksamensstress. Jeg skal faktisk gå så langt som å si at jeg liker eksamenstiden. Da koser jeg meg hjemme med fyr i ovnen og tente stearinlys, mandariner og sjokolade, radio...-og pensumlitteratur selvfølgelig. Høres ikke det koselig ut så vet ikke jeg. Jeg liker det faktisk så godt at jeg vurderer å ta masterutdanning, slik at det blir enda flere førjulstider med eksamenslesing.
Abonner på:
Innlegg (Atom)